تجربه های زندگی به ما چیزی نمی آموزد، همان گونه که تاریخ هم ما را از چیزی آگاه نمی کند. تجربه ی حقیقی زمانی به دست می آید که ارتباط با واقعیت را محدود کنیم و کاهش ارتباط را نیرو بخشیم.
تاریخ، ثبات را انکار می کند.
فرناندو پسوآ
در همه ی دروه های تاریخ، آنهایی که می توانستند چشم هایشان را بر روی کل خستگی ای که مجموعه ی کل خستگی ها است – چرا که همه چیز را به همان شکل جنون آمیز دارا است – ببندند، نادر بودند.
